HET KRUIS VAN DE JONGEREN
​​
In de Sint-Pietersbasiliek was er verrassend genoeg geen kruis dat zich bijzonder onderscheidde. Daarom wilde de Heilige Vader ter gelegenheid van het Buitengewone Heilige Jaar van de Verlossing (1983-1984) een zeer eenvoudig kruis naast het altaar plaatsen. Op 22 april 1984, ter afsluiting van het Heilige Jaar, vertrouwde de paus dit kruis toe aan de jongeren met de volgende woorden: "Beste jongeren, aan het einde van het Heilige Jaar geef ik jullie het teken van dit jubileumjaar: het Kruis van Christus! Draag het de wereld in als een teken van de liefde van de Heer Jezus voor de mensheid en verkondig aan iedereen dat alleen in Christus, de Gekruisigde en Verrezene, heil en verlossing te vinden zijn."
​
De jongeren van het San Lorenzo Centrum, aan wie paus Johannes Paulus II het kruis had toevertrouwd, namen deze uitnodiging letterlijk. Het kruis werd in een plechtige processie naar de kerk van San Lorenzo gedragen om daar vereerd te worden en blijft daar tot op de dag van vandaag tijdens de pauzes tussen de vele pelgrimstochten over de hele wereld. In hetzelfde jaar werd het kruis naar München in Duitsland gebracht en vervolgens door kardinaal Tomášek naar Praag gebracht. Sindsdien heeft het kruis alle continenten bezocht en stond het bij de Wereldjongerendagen steeds naast het altaar.
​
Het kruis is een krachtig teken van Gods menswording in het leven en lijden van de mensen. Het kruis zonder de gekruisigde Christus, dat wil zeggen zonder Jezus, symboliseert ook de hoop op de verrijzenis en het eeuwige leven in de gemeenschap van de heiligen. Om deze reden behoort het teken van het kruis aan alle christelijke kerken, en van een folter- en executie-instrument is het een teken van eenheid en hoop voor alle christenen geworden.
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​
​​​Tijdens het Angelusgebed op Palmzondag 13 april 2003, ter gelegenheid van de twintigste verjaardag van het Internationaal Jongerencentrum San Lorenzo, toen het kruis door de Canadese jongeren aan de Duitse jongeren werd overgedragen, herinnerde paus Johannes Paulus II eraan dat San Lorenzo de officiële plaats van het kruis is, met de volgende woorden:​​
​
« Ik heb dit kruis aan de jongeren toevertrouwd tijdens het Heilige Jaar 1984. Aan het einde van elke pelgrimstocht wordt het opgenomen in het Jongerencentrum San Lorenzo. Ik dank kardinaal Stafford, de voorzitter van de Pauselijke Raad voor de Leken, en zijn medewerkers voor de zorgvuldige begeleiding van het centrum, evenals de bewegingen, verenigingen en gemeenschappen die bijdragen aan de levendigheid ervan, onder de coördinatie van de Emmanuel-gemeenschap. » ​​​​
​
​Enkele dagen eerder had paus Johannes Paulus II tijdens een ontmoeting met de jongeren van het bisdom Rome vier belangrijke plaatsen aangewezen ter voorbereiding van de Wereldjongerendagen:
​
​« Om deze reden wens ik dat deze dag [de XXe Wereldjongerendag in Keulen in 2005, red.] al vanaf nu wordt voorbereid door voortdurend gebed, dat door de hele Kerk en vooral in Italië op vier belangrijke plaatsen moet worden opgezonden: het Mariaheiligdom van Loreto en het heiligdom van Onze-Lieve-Vrouw van de Rozenkrans in Pompeï; hier in Rome het Jongerencentrum San Lorenzo, dat al twintig jaar, op slechts een paar stappen van de Sint-Pietersbasiliek, jonge pelgrims ontvangt die bidden bij het graf van de Prins der Apostelen; en de kerk van Sant'Agnese in Agone op het Piazza Navona, waar sinds het Heilige Jaar 2000 elke donderdagavond jongeren een oase van gebed voor de Eucharistie kunnen vinden en de mogelijkheid hebben om het sacrament van de biecht te ontvangen. »
In 2005 publiceerde de Pauselijke Raad voor de Leken een album in vijf talen (Italiaans, Engels, Frans, Spaans, Duits), geïllustreerd met talrijke foto's en teksten die de roeping en geschiedenis van het kruis van de Wereldjongerendagen vanaf het begin tot 2005 beschrijven, evenals een dvd met twee films (eén van 5 minuten en één van 50 minuten). Deze documenten zijn op aanvraag gratis verkrijgbaar.
